Tick Tack...

'Ντάξει είμαι down το παραδέχομαι... Ωστόσο, θα χόρευα άνετα το παρακάτω κομμάτι, όχι μόνο γιατί λατρεύω τη Madonna, αλλά επειδή είναι ένα απόλυτα ξεσηκωτικό τραγούδι και το ακούω συνεχώς αυτές τις μέρες. Για τον Justin δεν τρελαίνομαι πάντως ―έτσι για την ιστορία...

Madonna feat. Justin Timberlake"4 minutes" (to save the world)
 

Πώς είναι να σε κρίνουν;

Είχα καιρό να νιώσω πώς είναι να σε κρίνουν χωρίς να σε ξέρουν, βασιζόμενοι σε ένα και μόνο στοιχείο που ίσως τελικά να είναι και ασήμαντο. Απόψε ένα περιστατικό με στεναχώρησε πολύ...

Γιατί οι άνθρωποι δυστυχώς κρίνουν, σχηματίζουν απόψεις εν ριπή οφθαλμού, παίρνουν αποφάσεις δίχως να γνωρίζουν την πλήρη εικόνα. Είναι πολύ άσχημο να απορρίπτεις ένα άτομο επειδή π.χ. δε σου αρέσει το χρώμα των μαλλιών του, ή επειδή τυγχάνει να γεννήθηκε το 1983 και όχι το 1987. Με στεναχωρεί όχι τόσο η πρόφαση μιας τέτοια δικαιολογίας, ενός τέτοιου επιχειρήματος για να ενισχύσουν την άποψή τους, όσο το ότι για άλλους λόγους και χωρίς πολλή σκέψη, δρουν ή μάλλον αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο και τελικά χάνουν την αντικειμενικότητά τους αλλά και το σεβασμό που θα έδειχναν υπό κανονικές συνθήκες οι άλλοι στις απόψεις τους.

Ξέρω πως αυτά γίνονταν και θα εξακολουθήσουν να γίνονται, διότι οι άνθρωποι φτιάχτηκαν από χώμα και όχι από αλεύρι, και το χώμα με λίγο νερό γίνεται λάσπη σε αντίθεση με το αλεύρι που γίνεται είτε ζυμάρι, είτε κόλλα... κάτι χρήσιμο δηλαδή.

Θέλω να πω πως έτσι έχουν τα πράγματα και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Πάντα κάποιος θα κρίνεται πριν καλά-καλά μιλήσει, πάντα κάποιος θα τρέχει να διαφυλάξει ό,τι έχει με πλάγιους τρόπους. Δεν είναι μεμπτό... αλλά είναι λυπηρό.

Κόλλησα με δυο τραγουδάκια...

Αυτές τις μέρες έχω κολλήσει με δυο τραγουδάκια άσχημα. Όχι πως δεν κολλάω και με άλλα, απλά είπα να μοιραστώ μαζί σας αυτά τα δυό μιας κι έχω καιρό να σας «τραγουδήσω».

Η πρώτη επιλογή έρχεται από το παρελθόν. Πρόκειται για κομμάτι των αγαπημένων Roxette, το οποίο θεωρώ πως είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει και κάθε φορά με συγκινεί. Βασικά οι σουηδοί Marie Fredriksson και Per Gessle δημιούργησαν μοναδικά μουσικά κομμάτια, με μεγαλύτερη επιτυχία στις μπαλάντες. Τα πιο γνωστά φυσικά είναι το "Listen to your heart", το "It must have been love" και το "Crash! Boom! Bang!". Το δικό μου αγαπημένο όμως είναι λίγο πιο "άγνωστο", αν και δε νομίζω πως όσοι ψάχνουν λίγο παραπάνω για καλή μουσική υπάρχει περίπτωση να μην το ξέρουν. "You don't understand me" λέγεται... Ακούστε το δυνατά και... νιώστε!!

Η συνέχεια ανήκει σε εγχώριο προϊόν και μάλιστα φρέσκο. Ο Κωνσταντίνος Βήτα είναι κι αυτός αγαπημένος καλλιτέχνης, από την εποχή των Στέρεο Νόβα φυσικά. Χωρίς να πω πολλά, πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το νέο του cd με τίτλο «Άργος» και το τρίτο κομμάτι είναι όλα τα λεφτά. Βασικά είναι «Όλα Αυτά που Ποτέ»... Ακούστε το κι αυτό ακόμα πιο δυνατά!