Μέσα στον Ιούλιο κυκλοφόρησε ένα cd single, το πρώτο δείγμα της δουλειάς ενός νέου καλλιτέχνη με το όνομα Δήμος Αναστασιάδης.
Δυο τραγούδια περιέχονται εκεί και ήδη έχω ξεχωρίσει το «Εσύ». Το άκουσμά του μου θύμισε τον Ησαΐα Ματιάμπα πριν από μερικά χρόνια με το δίσκο «Λόγια που δεν ξέχασα».
Νομίζω πως θα έχουμε να κάνουμε με ένα νεαρό αξιόλογο καλλιτέχνη, που ευτυχώς προτιμά να τραγουδά pop/rock παρά λαϊκά. Είδομεν...
Ξέχασε τον κόσμο μου
Μη με θυμηθείς
Σβήσαν όλες οι φωνές
Και έμεινες εσύ
Κλείσε τα μάτια σου
Και μη μου τα δίνεις
Είσαι η ανάσα μου
Γέλιο μου, πνοή
Φίλα με, κράτα με
Και μη φοβηθείς
Στ'όνειρο δεν έμεινε κανείς
Κράτα με, φίλα με
Και μη μου χαθείς
Όνειρο που τέλειωσε νωρίς
Μάθε για τα λάθη μου
Να μην προδοθείς
Κλείσαν όλες οι πληγές
Και έμεινες εσύ
Δώς' μου το χέρι σου
Πίσω μην με αφήνεις
Είσαι οι λέξεις μου
Εσύ
Φίλα με, κράτα με
Και μη φοβηθείς
Στ'όνειρο δεν έμεινε κανείς
Κράτα με, φίλα με
Και μη μου χαθείς
Όνειρο που τέλειωσε νωρίς
Φίλα με, κράτα με
Και μη φοβηθείς
Στ'όνειρο δεν έμεινε κανείς
Κράτα με, φίλα με
Και μη μου χαθείς
Όνειρο που τέλειωσε νωρίς
Στ όνειρο δεν έμεινε κανείς...
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις
πρότεινέ μου κάποια λύση
δεν θα σου παρα-κοστίσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πώς να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.