Περί συναισθημάτων ο λόγος...

Θυμάστε που σας έγραψα κάπου για την έμπνευση; Ε, λοιπόν, αυτή η στριμμένη κυρία που μου το παίζει δύσκολη σήμερα θα έρθει με το ζόρι! Γιατί στο μυαλό μου γυρνάνε χιλιάδες λέξεις, κι όμως καμία πρόταση δεν συντάσσεται σωστά... Θα το παλέψω ωστόσο, αφού έχω μάθει να μην καταθέτω τα όπλα με την πρώτη δυσκολία.
Ετοιμάσου κυρία μου...

Μερικές φορές πρέπει να μοχθήσεις πραγματικά για να ξεστομίσεις κάποια λόγια κι άλλες πάλι φορές τα λόγια βγαίνουν αβίαστα. Τι είναι αυτό που κάνει τη γλώσσα να λύνεται, τα χέρια να τριγυρνάνε πάνω στα πλήκτρα ασταμάτητα και το μυαλό να σβουρίζει συνεχώς σε ιδέες και σκέψεις; Μήπως υπάρχει μια κινητήριος δύναμη μέσα μας ―ή και έξω από εμάς― που δίνει ορμή στο είναι μας; Μερικοί λειτουργούν πιο παραγωγικά όταν είναι συννεφιασμένοι κι άλλοι πάλι αισιοδοξούν καθημερινά για να είναι αποδοτικοί.
Και τελικά αναρωτιέμαι αν ο νους λειτουργεί καλύτερα όταν είμαστε χαρούμενοι ή όταν είμαστε λυπημένοι. Ίσως και να μην έχει σημασία... Γιατί αυτή η κινητήριος δύναμη που έλεγα από πάνω, τρέφεται από κάτι που άλλοτε είναι θετικό κι άλλοτε αρνητικό. Αυτό το κάτι λέγεται συναίσθημα.

Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς αυτό το κάτι τώρα. Χμ... Σκούρα τα πράγματα.
Είναι λοιπόν τόσο σημαντικό το συναίσθημα για κάθε έναν από εμάς;
Ε, ναι! Πώς αλλιώς θα μπορούσε ένας ζωγράφος, για παράδειγμα, να αποτυπώσει το τοπίο που βλέπει αν το τελευταίο δεν του δημιουργούσε συναισθήματα δέους και θαυμασμού για την ομορφιά και τη γαλήνη που περιέχονται στη φύση; Κι αν ο ζωγράφος δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί αυτά τα συναισθήματα, θα μπορούσε να πιάσει το πινέλο και να δημιουργήσει άραγε;

Υπάρχουν πάρα πολλά συναισθήματα που δίνουν τροφή στην κινητήριο δύναμη, αλλά εγώ θα σταθώ μόνο σε ένα σήμερα: τη Θλίψη. Αυτή η δεσποινίδα ξέρει πολύ καλά το ρόλο της κι εμφανίζεται συχνά-πυκνά στις ζωές όλων. Πολλοί γράφουν τραγούδια εμπνευσμένοι από αυτή σαν άλλοι ερωτευμένοι, κι άλλοι πάλι τηλεφωνούν σε φίλους για να την ξεχάσουν και να την ανταλλάξουν με τη Χαρά. Η Θλίψη όμως δεν είναι κακιά κι όποιος την έχει πάρει αγκαλιά πάνω από 2 φορές καταλαβαίνει πως αν την κάνεις παρέα μερικές ώρες, σύντομα θα μεταμορφωθεί σε μια πανέμορφη Μούσα που θα γεμίσει κάθε σου στιγμή. Έχετε ακούσει ποτέ τα πιο ταξιδιάρικα στιχάκια με τη Θλίψη παρέα; Δοκιμάστε το όποτε σας χτυπήσει ξανά την πόρτα και δε θα χάσετε, γιατί κάθε ταξίδι αξίζει και μόνο για τη διαφορετικότητά του, και οι διαδρομές στη ζωή μας πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερες. Έχουμε σε πολλά μέρη να πάμε και πολλά τοπία να επισκεφτούμε...
Ετοιμάστε βαλίτσες λοιπόν...

ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΩΠΑ Η ΘΛΙΨΗ

boomp3.com

Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά
Στίχοι: Παύλος ΠαυλίδηςΠρώτη εκτέλεση: Ξύλινα Σπαθιά

 

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ένα κορίτσι με κοιτάει
χορεύει κι ύστερα πετάει
πάνω απ’ τα μπαρ και τα ηχεία
Δεν έχει τίποτα να κρύψει
καμιά φορά αντί να κλαίει
χορεύει κι είναι σα να λέει
σπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
μαζεύει πίσω τα μαλλιά της
θυμίζεις μια μικρή κυρία
που όλο ξεχνάω τ' όνομά της
Ποιος θα τα βάλει με τη θλίψη
όσο αντιστέκεσαι νικάει
σ’ όποιον ρίχνει από το θρόνο
εσένα λέει θέλω μόνο

Όταν τελειώνει η συναυλία
κάτι παιδιά έρχονται κοντά μου
στα σκονισμένα της αρχεία
λένε πως είδαν τ’ όνομά μου
κι εγώ αρχίζω να γελάω
αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ρωτάνε αν την αγαπάω
έστω για λίγο αν θα μου λείψει