Είχα καιρό να νιώσω πώς είναι να σε κρίνουν χωρίς να σε ξέρουν, βασιζόμενοι σε ένα και μόνο στοιχείο που ίσως τελικά να είναι και ασήμαντο. Απόψε ένα περιστατικό με στεναχώρησε πολύ...
Γιατί οι άνθρωποι δυστυχώς κρίνουν, σχηματίζουν απόψεις εν ριπή οφθαλμού, παίρνουν αποφάσεις δίχως να γνωρίζουν την πλήρη εικόνα. Είναι πολύ άσχημο να απορρίπτεις ένα άτομο επειδή π.χ. δε σου αρέσει το χρώμα των μαλλιών του, ή επειδή τυγχάνει να γεννήθηκε το 1983 και όχι το 1987. Με στεναχωρεί όχι τόσο η πρόφαση μιας τέτοια δικαιολογίας, ενός τέτοιου επιχειρήματος για να ενισχύσουν την άποψή τους, όσο το ότι για άλλους λόγους και χωρίς πολλή σκέψη, δρουν ή μάλλον αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο και τελικά χάνουν την αντικειμενικότητά τους αλλά και το σεβασμό που θα έδειχναν υπό κανονικές συνθήκες οι άλλοι στις απόψεις τους.
Ξέρω πως αυτά γίνονταν και θα εξακολουθήσουν να γίνονται, διότι οι άνθρωποι φτιάχτηκαν από χώμα και όχι από αλεύρι, και το χώμα με λίγο νερό γίνεται λάσπη σε αντίθεση με το αλεύρι που γίνεται είτε ζυμάρι, είτε κόλλα... κάτι χρήσιμο δηλαδή.
Θέλω να πω πως έτσι έχουν τα πράγματα και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Πάντα κάποιος θα κρίνεται πριν καλά-καλά μιλήσει, πάντα κάποιος θα τρέχει να διαφυλάξει ό,τι έχει με πλάγιους τρόπους. Δεν είναι μεμπτό... αλλά είναι λυπηρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου