Καλό μήνα! Σήμερα λέω να θίξω ένα θέμα που με απασχολεί καθημερινά και είναι ολίγον τι πιο σοβαρό από τα υπόλοιπα, την ασυνειδησία που χαρακτηρίζει τη φυλή μας.
ΣΗΜΕΙΟ 1ο: ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
Η αλήθεια είναι ότι εκνευρίζομαι με το παραμικρό σκουπιδάκι που θα δω πεταμένο στο δρόμο, από αποτσίγαρο και ακυρωμένο εισιτήριο μέχρι ολόκληρη σακούλα που την παρέσυρε ο αέρας από την άλλη άκρη της πόλης. Άραγε εκνευρίζεται κανείς άλλος με αυτό;
Ευτυχώς που κάποιοι δήμοι φροντίζουν λίγο παραπάνω το χώρο που τους ανήκει κι έτσι τα διαφημιστικά φυλλάδια που κυριολεκτικά πετούν όπου βρουν άτομα από ταχυεστιατόρια και delivery, κάποια στιγμή μαζεύονται από βαριεστημένους σκουπιδιάριδες που σκουπίζουν μόνο όσα βλέπει η πεθερά.
Ωστόσο, οι δήμοι ενδιαφέρονται μονάχα για τα δικά τους «χωράφια» κι έτσι εκεί κοντά στα όριά τους βλέπεις πως πραγματικά δεν καθαρίζουν από σεβασμό στο περιβάλλον και τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά από υποχρέωση, ανάγκη και αγγαρεία. Κι αν τύχει ο διπλανός δήμος να είναι λιγάκι «τσαπατσούλης», τότε κυριολεκτικά την κάτσαμε όλοι τη βάρκα. Κι εγώ συγχίζομαι όσο δεν πάει όταν ο βοριάς μου φέρνει στην εξώπορτα την ξεσκισμένη αφίσα της τραγουδιάρας από τα Μέγαρα που κάποτε προέβαλλε όλο χάρη και νάζι το περήφανο ντεκολτέ της σε μια κολώνα της Συγγρού.
Πηγαίνοντας στη δουλειά μια μέρα, χάρηκα με την εικόνα ενός ατόμου που με κάτι σα μακρύ πιρούνι κάρφωνε παρατημένα κουτάκια αναψυκτικών και χρησιμοποιημένες χαρτοπετσέτες από το μεσαίο διάζωμα της παραλιακής στο ύψος του Νέου Φαλήρου. Όμως την άλλη μέρα παρατήρησα πως ναι μεν το κεντρικό πεζούλι με το μισοξεραμένο γκαζόν ήταν καθαρό, αλλά στα δεξιά και αριστερά του δρόμου ακόμα υπήρχαν εκατοντάδες σκουπίδια κάθε είδους, κι ο κυριούλης που είχα δει την προηγουμένη δε φαινόταν στον ορίζοντα. Μάλλον το δήμαρχο τον απασχολεί μόνο το πράσινο τοπίο και όχι το γκρίζο. Αυτό είναι καταδικασμένο άρα ποιος ο λόγος να το καθαρίζει;
Κι όσο για αυτούς που αδειάζουν ό,τι τους περισσεύει έξω από το αμαξάκι τους... ένα έχω να πω: ΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ!
Ειλικρινά την επόμενη φορά που θα δω χαζομαμά να πετάει έξω από το παράθυρο τα απόβλητα του νεογέννητου κανακάρη της, θα την πάρει και θα τη σηκώσει!
ΣΗΜΕΙΟ 2ο: ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ
Όλοι έχετε δει αυτούς τους μπλε κάδους, σωστά; Ελπίζω πως όλοι έχετε πετάξει έστω και μια φορά κάτι μέσα. Το θέμα είναι ΤΙ.
Διότι ακόμα κι αν δεν ξέρετε να διαβάζετε τα γράμματα, τουλάχιστον δείτε τις χαριτωμένες εικονίτσες που σας υποδεικνύουν τι ακριβώς συγκεντρώνεται στον καθένα. Όχι τίποτε άλλο, αλλά επειδή αντί για χαρτί ή πλαστικό η γειτόνισσα φρόντιζε να «συλλέγει» τα αποφάγια της οικογένειάς της, τώρα πια οι τέσσερις κάδοι που είχαμε τριγύρω έχουν εξαφανιστεί. Επίσης, οι πέντε-έξι κάδοι που έχει ένα ξενοδοχείο στον παρακάτω δρόμο σήμερα είδα πως έχουν πάνω λουκέτο. Βασικά, για να μη λέω και ψέματα, δε γνωρίζω αν αυτός είναι ο λόγος που αποσύρθηκαν ή κλειδώθηκαν, όπως κι αν έχει όμως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Θες να αγιάσεις και δεν μπορείς. Θες να ανακυκλώσεις και δε σε αφήνουν...
ΣΗΜΕΙΟ 3ο: ΚΑΤΟΥΡΗΜΑ
Αγαπητά μου αγοράκια,
σας καταλαβαίνω γιατί κι εγώ κάθε δύο ώρες στην τουαλέτα βρίσκομαι για να ξαλαφρώσω. Στην ΤΟΥΑΛΕΤΑ όμως... Όχι στη γωνία, όχι στον τοίχο, όχι στη μάντρα, όχι στο πάρκινκ, όχι στην εθνική, όχι στην υπόγεια διάβαση, όχι στην οικοδομή, όχι στον κάδο ανακύκλωσης, όχι... όχι... όχι...!!!!
Κρατηθείτε γαμώτο και πηγαίνετε σε κανονικά ουρητήρια γιατί κυριολεκτικά αυτή η πόλη πέρα απ' όλα τα άλλα βρωμάει κατουρλιό!!
Πιφφ! Μπούχτησα πια!
ΣΗΜΕΙΟ 4ο: ΣΚΑΤΟΥΛΕΣ
Συγχωρέστε με για τις λέξεις που χρησιμοποιώ αλλά δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση! Γίναμε όλοι φιλόζωοι και πολύ καλά κάναμε! Αποκτήσαμε ένα σκυλάκι και πάλι πολύ καλά κάναμε. Το βγάζουμε καθημερινά βολτούλα και είναι περιττό να επαναλάβω πως πολύ καλά κάνουμε! Αυτό που δεν κάνουμε καλά εντούτις είναι που παρατάμε αυτόν τον καφέ όγκο που βγαίνει από τα οπίσθια του Μπούμπι στη μέση του πεζοδρομίου. Ας συγχωρέσουμε τον Μπούμπι που δεν έχει χεράκια να μαζέψει αυτά που αφόδευσε, κι ας πάρουμε ένα φαράσι ή κάτι τέλος πάντων για να μαζέψουμε εμείς, οι ιδιοκτήτες του σκύλου, αυτό που μας «αντιστοιχεί». Δε μας φταίει τίποτα ο πεζός να κάνει σλάλομ για να αποφύγει το ναρκοπέδιο.
Μύνημα προς πεζοπόρους στα σοκάκια της Αθήνας:
Όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί.
(Απόσπασμα από τις αθάνατες ελληνικές ρήσεις.)
ΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ #2
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις
πρότεινέ μου κάποια λύση
δεν θα σου παρα-κοστίσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'
Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πώς να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.