Η υπέροχη ιστορία του

Όταν το 2001 είδα το πρώτο trailer για την επερχόμενη τότε ταινία "Harry Potter and the Philosopher's Stone" σε κάποιο σινεμά, συνειδητοποίησα αμέσως πως αυτή θα ήταν μια από τις προβολές που δεν θα έχανα με τίποτα στο μέλλον!


Από μικρή μου άρεσαν τα παραμύθια με μάγους -καλούς και κακούς- με ξωτικά και νεράιδες κι όλα αυτά που συναρπάζουν τα περισσότερα παιδάκια. Κάποια μεγαλώνοντας συνειδητοποιούν πως όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και προτιμούν να πατούν γερά τα πόδια τους στο έδαφος, μένοντας μακριά από ονειρικούς κόσμους, παράλληλα σύμπαντα και μαγικά φίλτρα. Εγώ δεν ήμουν ένα από αυτά τα παιδιά. Αν υπήρχε Hogwarts, θα ήθελα να φοιτήσω εκεί κι ας με κορόιδευαν πως είμαι παιδί Magl!
Η ιστορία του Harry Potter ενθουσιάζει ίσως μόνο αυτούς που διατηρούν ακόμα μέσα τους αυτήν την αγάπη για το φανταστικό και γι' αυτούς γράφτηκαν τα βιβλία.
Πόσα πράγματα είδαμε μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια;... Πάρα πολλά! Σε τι να πρωτοαναφερθώ; Μαζί με τους ήρωες μεγάλωσα κι εγώ!
Γνωρίσαμε τον αγαπημένο μας ήρωα στην ηλικία των 11, τον είδαμε να τσακώνεται με τα θειάδια του, να το σκάει, να περνάει μέσα από τοίχους για να ταξιδέψει στον κόσμο των μάγων, να γνωρίζει καινούριους φίλους και να ξεκινάει ένα ταξίδι απρόσμενο!
Μαζί με την Ermione και τον Ron, τους κολλητούς του, φοίτησαν στο Hogwarts, δέθηκαν με άλλους χαρακτήρες, ερωτεύτηκαν, γέλασαν, έκλαψαν. Έπειτα πολέμησαν ενάντια σε αράχνες, καλικάντζαρους, δράκους, γιγάντιους σκύλους, κακούς μάγους, ακόμα και μεγάλα πιόνια σκακιού! Από μικρά παιδιά, έγιναν έφηβοι και στο τέλος ενηλικιώθηκαν.
Ορίστε και μια εικόνα που δείχνει την πορεία τους μέσα στα χρόνια...


Οι συνολικά οχτώ ταινίες που αντιστοιχούν σε εφτά βιβλία της J. K. Rowling, απ' την άλλη, από χαρούμενες και παιχνιδιάρικες, έγιναν πιο σκοτεινές και σοβαρές, καθώς η ζωή του Harry οδηγούταν σε μια τελική μονομαχία με τον χειρότερο κακό που έχουμε δει σε παιδική (;) ταινία!


Κι αν σε κάποιους η πρώτη ταινία φάνηκε αρκετά «χαζοχαρούμενη» ή «παιδιάστικη» για να την πάρουν στα σοβαρά, ας κάνουν υπομονή, ας δουν όλη τη σειρά μέχρι να φτάσουν στο τελευταίο επεισόδιο που λέγεται "The Deathly Hallows" και μπορεί τότε να αλλάξουν γνώμη γενικότερα. Γιατί όπως και η δική μας ζωή περνάει από φάσεις, έτσι και η ζωή αυτών των παιδιών. Δεν ήμασταν ανέκαθεν μεγάλοι και ώριμοι, ούτε και γίναμε από τη μια μέρα στην άλλη οι καλύτεροι στον τομέα μας, σωστά; Αντίστοιχα και οι ήρωες της ταινίας σταδιακά ωρίμασαν, αλλά και οι ηθοποιοί με τον καιρό εξελίχθηκαν. Ένα είναι σίγουρο· οι περιπέτειές τους έδωσαν χρώμα και γέμισαν φαντασία κάποια Χριστούγεννα κι άλλοτε κάποια καλοκαίρια πολλών...

Δικός μου αγαπημένος ήρωας, εναλλακτικός, αντιφατικός και μάλλον αντιπαθής στους περισσότερους, είναι ο καθηγητής Snape, στον οποίο δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ πριν ολοκληρώσω σιγά-σιγά το κειμένό μου. Τον υποδύεται ο ταλαντούχος ηθοποιός Alan Rickman, ο οποίος νομίζω πως ταίριαξε όχι απλά γάντι στο ρόλο, αλλά αισθάνομαι ότι γεννήθηκε για να παίξει τον Severus! Απλά μοναδικός! Και ευτυχώς δικαιώνομαι στο τέλος σχετικά με αυτόν.


Ολοκληρώνοντας να πω πως είναι από τις αγαπημένες μου ιστορίες. Εννοείται πως έχω όλα τα dvd στην κατοχή μου και τα βλέπω συχνά-πυκνά. Όταν με το καλό ολοκληρώσω τη συλλογή με την τελευταία ταινία που παίζεται τώρα στους κινηματογράφους, τότε σίγουρα θα ξαναδώ κάθε λεπτό απ' την αρχή στο σπίτι! Σας προτείνω να κάνετε κι εσείς το ίδιο, αν και εφόσον σαν αρέσουν τέτοιου είδους παραμύθια!


Για το τέλος, θα σας αφήσω με την καλύτερη ατάκα που είπε ο Καθηγητής Dumbledore στον Harry στο τελευταίο φιλμ. Πόσο σοφή...

"Of course it is happening inside your head, Harry, but why on earth should that mean that it is not real?"

FarmVille: μια ιστορία αποτοξίνωσης

Το γνωστό παιχνίδι του Facebook, που πολλά εκατομμύρια ανθρώπων έχουν παίξει και συνεχίζουν να παίζουν, ήταν και για μένα μια διέξοδος απ' την καθημερινότητα. Διασκέδασα αρκετά παίζοντας και ήταν μια καλή «συντροφιά». Νομίζω όμως πως ήρθε ο καιρός να σταματήσω να ξοδεύω χρόνο και χρήμα σε μια εφαρμογή.
Φυσικά και δε μετανιώνω που ουκ ολίγες φορές τα τελευταία 2 χρόνια έτρεχα σπίτι να μαζέψω τα χωράφια μου μη μαραθούν, ούτε και που χρέωνα την κάρτα πού και πού για να αγοράσω ζωάκια («τα γλυκούλια μου» έλεγα τότε). Για ό,τι έκανα είχα τους λόγους μου...

Ένα παιχνίδι ―οποιοδήποτε― μπορεί να προσφέρει ψυχαγωγία, δημιουργεί ανάγκες όπως αυτήν της επιτυχίας και της ευγενής άμμιλας, ενώ σε κρατά απασχολημένο για ώρες αν χρειαστεί, όταν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις.
Για μένα το FV, που δυστυχώς πάσχω από το μικρόβιο του συλλέκτη (ίσως κάνω στο μέλλον μια δημοσίευση για αυτό το θέμα) δεν άργησε να γίνει ένας εθισμός...

Η ιστορία συνήθως πάει κάπως έτσι:
Έχεις μερικούς φίλους, που καιρό τώρα σου στέλνουν ειδοποιήσεις και σε «κυνηγούν» να μπεις κι εσύ στο τριπάκι. Το κάνεις. Ξεμπλοκάρεις το παιχνίδι. Ξεκινάς αργά και σταθερά. Φυτεύεις και μαζεύεις. Αγοράζεις και κανά πουλερικό. Σε λίγο επεκτείνεις τη φάρμα σου. Μαζεύεις λεφτά και ξοδεύεις ως άλλος αγρότης για το καλό των ζωντανών σου. Δεν αργεί η στιγμή που θες να φτάσεις σε επίπεδο τους φίλους σου που σε «έχωσαν» τότε στην αρχή αλλά δεν το έχεις καταλάβει. Αναγκάζεσαι να παρακαλέσεις κι εσύ κανά δυό συγγενείς να παίξουν μαζί σου. Ψάχνεις για γείτονες γενικότερα στις 5 ηπείρους. Ανταλλάσετε καθημερινά δωράκια της πλάκας. Μετά θες να τους ξεπεράσεις για να πεις «τα κατάφερα, σας νίκησα». Κάποια στιγμή, κι ενώ αυτά που βρίσκεις στο μαγαζί δε σου φτάνουν, περνάς τη λεπτή γραμμή που χωρίζει το παιχνίδι από τον τζόγο. Ρισκάρεις για μερικά ευρουλάκια να πάρεις μια καινούρια αγελάδα ή ένα διακοσμητικό της φάρμας που θα το βάλεις αργότερα στο κελλάρι. Και δώσε λεφτά στη Zynga... 

Πολιτική της Zynga
Κρεμάμε ένα καροτάκι στον εκάστοτε γαϊδαρούλι και τον τρέχουμε.
 
Μέθοδος της Zynga 
Κάθε βδομάδα θα πλασάρουμε μια καινούρια σειρά «αξεσουάρ» για τα γαϊδαράκια μας. Όποτε έχουμε και επίσιμη γιορτή (βλ. Γιορτή των Ερωτευμένων, Γιορτή της Μητέρας, Γιορτή του Πατέρα, Γιορτή του Πεθερού, Γιορτή της Καθαρίστριας κ.ο.κ.) ακόμα καλύτερα! Θα βγάζουμε στο σφυρί νέα σοδία ντομάτας μαζί με νέας γενιάς σούπερ πόνυ στα χρώματα του λυκόφωτος. Θα βάλουμε τα γαϊδαράκια μας να αναπαράγουν τα κατικίδιά τους και να τα εκτρέφουν. Κάθε νέο μέλος οικόγενειας θα έχει άλλο χρώμα. Δε θα μοιάζει ούτε πολύ στον μπαμπά, ούτε και στη μαμά. Κι αν μοιάζει θα λέμε στους όνους μας «Δεν πειράζει, προσπαθήστε ξανά με τη βοήθεια μαγικών φίλτρων. Κοστίζουν 50 Αγροδίφραγκα ΜΟΝΟ»...
 
Enough! Αρκετά λέγω!!! Κουράστηκα να πληρώνω συνεχώς (επειδή εγώ το ήθελα, για να μην παρεξηγούμαι) για να αγοράσω ακόμα μια νέα διαφορετική φοράδα που το μόνο που θα μου προσφέρει είναι την ευχαρίστηση να μοιραστώ τα μούλικά της με τους πιο γρήγορους-εθισμένους (βλ. καμμένους) γείτονες. Να πληρώνω για ένα πρόβατο πράσινο με κίτρινα αστεράκια στα οπίσθια, το οποίο αν συνδειαστεί με την πορτακαλί πιτσιλωτή γίδα πιθανόν να μου δώσει μια μωβ προβατίνα με ρίγες. Ουάου! Έλεος απλά... Οι τύποι το παράκαναν. Τα ζώα αγγίζουν τα όρια του κιτς σε εμφάνιση, τα διακοσμητικά της φάρμας είναι πιο άχρηστα από ποτέ και τα κτίρια στην καλύτερη περίπτωση χρησιμεύουν για να φτιάξεις ένα γαλόνι βενζίνη, κι ας μην έχεις διυλιστήριο. Μοναδικό ενδιαφέρον τα χωράφια, που μπορείς να κερδίσεις μια ταμπελίτσα να σου θυμίζει πως φύτεψες 8000 φραγκόσυκα. Συγχαρητήρια! Και τώρα τι; Ούτε μισό Αγροδιφραγκάκι για επιβράβευση... Πφφφ... Σκάρτη η ζωή στη φάρμα!

Δεν αξίζει πια, πραγματικά! Όχι γιατί μας εκμεταλλεύονται -όπως όλοι άλλωστε- αλλά γιατί μπουχτίσαμε. Κορεστήκαμε. Πόσα να μαζέψουμε; Και τι να τα κάνουμε; Χώρο δεν έχουμε, χρόνο δεν έχουμε, όρεξη δεν έχουμε!

Hancock is Wanted by Wall-e in Narnia!

Αυτές τις τέσσερις ταινίες είδα τώρα τελευταία (2 στο cinema και 2 στο σπίτι, έτσι για να υπάρχει ισορροπία!) και θα ήθελα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου.

• Hancock

Η πρώτη λέξη που μου έρχεται μετά από την προβολή της ταινίας είναι ΓΕΛΙΟ. Πολύ γέλιο! Ο Will Smith είναι ένας απολαυστικός, άξεστος γκαφατζής υπερήρωας, βρωμόστομος και σέξι, αρκετά πειστικός και στιβαρός για να κρατήσει την ταινία σε καλά επίπεδα. Παρότι η υπερβολή υπάρχει σε όλο της το μεγαλείο (άλλωστε για έναν ΥΠΕΡήρωα μιλάμε), η ταινία βλέπεται ευχάριστα και άνετα.

Η υπόθεση κάπου λίγο φουσκώνει βέβαια, αλλά λίγο πριν το τέλος το στρώνουν πάλι μια χαρά. Η Charlize Theron κουκλάρα και πολύ καλή στο ρόλο της, όμως για να είμαι ειλικρινής πιο πολύ συμπάθησα τον κακομοίρη τον άντρα της (ενσαρκώνεται από τον Jason Bateman)... Τι του έμελε κι αυτουνού να πάθει. Δεν θα πω άλλα για να μην το χαλάσω...
Βαθμολογία: 8+

• Wanted

Μια θεά Angelina και ένας τιτάνας ηθοποιός σαν τον Morgan Freeman είναι αρκετοί για να σε κάνουν να θες να δεις αυτήν την ταινία. Δράση, εφέ, μπαμ-μπουμ, και οι δυο παραπάνω που είπα με έκαναν κι εμένα να θέλω να τη δω πάση θυσία.

Πειράζει που απογοητεύτηκα όμως; Τα πρώτα 20 λεπτά είχα ήδη αρχίσει να αμφιβάλω για την ποιότητα της ταινίας... Μετά τη μια ώρα ευτυχώς η ταινία απέκτησε σασπένς και λίγο αργότερα απέκτησε και πλοκή! Δόξα τους θεούς, όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι στο Galactica, η ταινία -ναι!- είχε και ανατροπές! Ουάου! Κρίμα που κατά τα άλλα έχανε από παντού... Λίγος ο πρωταγωνιστής, πολύ... πολύ... πολύ ψέμα και too much Tarantino thing σε μια άλλου τύπου προσέγγιση. Κι όλα αυτά σε μια εικόνα που μου θύμισε τη Ρωσία στο "Daywatch". (Προσοχή! Στους «Φύλακες της Μέρας», όχι «...της Νύχτας», γιατί έχει ΜΕΓΑΛΗ διαφορά!) Ίσως αν την είχα δει σε κινηματογραφική αίθουσα να μου άρεσε λίγο περισσότερο, ίσως πάλι να έκλαιγα τα λεφτά.
Όπως και να 'χει, βαθμολογία 6,5 παίρνει.

• Wall-e

Από το καλοκαίρι το περιμέναμε. Trailer το ένα μετά το άλλο και λαχτάρα για την ταινία. Παρότι κάποια στιγμή κυκλοφόρησε στο νετ σε μορφή avi από κάμερας, δεν το είδα. Ήθελα καλή ποιότητα εικόνας για να το απολαύσω. Έτσι κι έγινε.

Ο αξιολάτρευτος Wall-e είναι ένα ρομποτάκι φανερά επηρεασμένο από το Number 5 της ταινίας "Short Circuit" του 1986, όπως φαίνεται και στην εικόνα.


Μου άρεσε αρκετά η ταινία, αν και λιγουλάκι κουράζει η μη ύπαρξη ομιλίας στο μεγαλύτερο μέρος της. Παρόλα αυτά, τα ηχητικά εφέ είναι απολαυστικά και οι ήχοι των ονομάτων του Wall-e, της Εύας και του Μο είναι τέλειοι! Το σενάριο περνάει πολλά μηνύματα για την καταστροφή του πλανήτη μας, το ματαιόδοξο όνειρο των ανθρώπων να κάθονται όλη μέρα και να μη δουλεύουν, την αρμoνική (;) συνύπαρξη των ρομπότ με τους δημιουργούς τους καθώς επίσης και την αγάπη που μπορεί να υπάρξει μεταξύ όχι μόνο δύο όμοιων πλασμάτων αλλά και ανόμοιων (βλ. κατσαριδούλα - Wall-e). Θεωρώ πως πρόκειται για μια ακόμα μεταμφιεσμένη ταινία για βαθύ προβληματισμό σε παιδικό animation.
Extra: το design της Eve είναι δουλειά του Jonathan Ive, lead designer των iMac, iPod kai iPhone. Έτσι εξηγείται το γιατί αν μπορούσαμε να έχουμε ένα ρομποτάκι στο σπίτι θα θέλαμε να είναι σαν την Eve. Έτσι εξηγείται γιατί τη λατρέψαμε στην ταινία. :) Βαθμολογία: 9

• The Chronicles of Narnia: Prince Caspian

Φύλαξα για το τέλος τη δεύτερη ταινία του κόσμου της Νάρνια που μετά την προβολή της πρώτης το 2005 δεν είχα μείνει και τόσο ευχαριστημένη. Ο λόγος; Όχι και τόσο καλά ειδικά εφέ, κενά και ερωτηματικά στην υπόθεση, κακές ερμηνείες. Για καλή μου τύχη, ο «Πρίγκηπας Κάσπιαν» έχει βελτιωθεί στο πρώτο μειονέκτημα και στο δεύτερο κάπως μπάλωσα μόνη μου τα κενά. Ποτέ δεν μπόρεσα να χωνέψω την ικανότητα τεσσάρων παιδιών που τρώνε ξύλο στον πραγματικό τους κόσμο, στη Νάρνια να... (μπιπ) και να δέρνουν. Ούτε και πολυκατάλαβα τα μαγικά που τους μεταφέρουν από τον έναν κόσμο στον άλλο. Πολλές οι ομοιότητες με τον αγαπημένο μου "Harry Potter", αλλά τουλάχιστον ο Harry δεν ξύπνησε μια μέρα ξαφνικά σούπερ μάγος, διαπέρασε τον τοίχο στο σταθμό των τρένων και τα έβαλε με τον Voldemort ολομόναχος. Εκπαιδεύτηκε! Σωστά; Στη Νάρνια τα παιδιά αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή. Γιατί είναι... μαγεία! Είναι πεπρωμένο! Σχολείο; Τι είναι αυτό;! Εκεί πάνε για ξεκάρφωμα όταν γυρνούν στο Λονδίνο. Διακρίνετε αυτές τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά;

Στο τρίτο σημείο που έβαλα και το μεγαλύτερο Χ στην πρώτη ταινία είναι το καστ. Τα τρια παιδάκια ήταν απλά υπαρκτά στους ρόλους. Ευτυχώς βελτιώθηκαν στη δεύτερη αρκετά. Το ένα όμως, αυτό το μικρό κοριτσάκι που υποδύεται τη Lucy, θέλει πολλή δουλειά ακόμα. Και ειλικρινά δεν ξέρω καν αν θα τα καταφέρει ποτέ. Προσωπικά το θεωρώ ατάλαντο και κακομούτσουνο. Sorry κιόλας... αλλά χαλάει όλη την ταινία. Κρίμα...
Βαθμολογία μετά από σκέψη: 8 (επειδή μου άρεσε ο πρίγκηπας Κάσπιαν.)

Battlestar Galactica: ReImagined

Πριν λίγες μέρες τελείωσα μια ακόμα τηλεοπτική σειρά. Ο λόγος για το "Battlestar Galactica" (ReImagined) που ολοκληρώνεται σε τέσσερις σεζόν, αν και μέχρι στιγμής έχουν προβληθεί μονάχα τα μισά επεισόδια από τον τελευταίο κύκλο. Αναμένοντας -αν δεν απατόμαι μέχρι το 2009- το φινάλε θα ήθελα να πω τις εντυπώσεις μου.


Η αλήθεια είναι πως δεν έχω δει τα επεισόδια της παλιάς σειράς, εκεί κοντά στις αρχές της δεκαετίας του '80, ωστόσο γνωρίζω από ένα φίλο πως αν και η υπόθεση είναι πάνω-κάτω η ίδια, κάποια βασικά παρόλα αυτά πράγματα έχουν αλλάξει.
Η ιστορία έχει να κάνει με την προσπάθεια περίπου 50.000 εξωγήινων (!) ανθρώπων να επιβιώσουν στο αχανές διάστημα, ενώ παράλληλα προσπαθούν να βρουν τη Γη. Αυτοί είναι οι αναπομείναντες μετά από μια καταστροφική επίθεση των Κυλώνων, των μηχανών που οι ίδιοι κάποτε δημιούργησαν και τώρα έχουν στραφεί εναντίον τους.
Οι μηχανές φυσικά έχουν εξελιχθεί και πλέον έχουν πορόμοια μορφή με τους ανθρώπους, οι οποίοι μέχρι τώρα δεν είχαν την παραμικρή υποψία. 12 μοντέλα με εκατοντάδες αντίγραφά τους κυκλοφορούν όχι μόνο στα μητρικά σκάφη των Κυλώνων, αλλά και μέσα στα αστρόπλοια του Στόλου που έπεζησε της καταστροφής. Οι εξελίξεις στη ιστορία είναι συναρπαστικές, οι ανατροπές και οι αποκαλύψεις συνεχόμενες και η αγωνία όλο και κορυφώνεται.
Άραγε θα καταφέρουν οι άνθρωποι να επιζήσουν; Θα καταφέρουν να νικήσουν τις μηχανές; Ή θα χρειαστεί τελικά να συμμαχήσουν με αυτούς για να βρουν όλοι μαζί τη Γη... της απαγγελίας;
Μέχρι τα μέσα της τέταρτης σεζόν, οι παραπάνω απαντήσεις θα έχουν δοθεί σε όποιον παρακολουθήσει αυτή την άκρως ενδιαφέρουσα σειρά.


Η προσωπική μου άποψη είναι πως πρόκειται πράγματι για μια πολύ καλή σειρά, με κάποια αρνητικά στοιχεία όμως.
Το πρώτο αρνητικό είναι πως παρουσιάζει πολύ σεξομανείς τις θηλυκές, μηχανές και μη. Θα έλεγε κανείς πως μια σειρά χωρίς ερωτικές ίντρικες και σεξουαλικά τρίγωνα δεν έχει «ψωμί», αλλά οι Αμερικάνοι συνηθίζουν να το παρακάνουν.
Ένα άλλο αρνητικό είναι πως ναι μεν η Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα οι αρχαίες ημών θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι στο επίκεντρο, ο χλευασμός ωστόσο κάποιες φορές δε λείπει από τους «μονοθεϊστές» των πρωταγωνιστών. Αν και μονάχα οι Κύλωνες πιστεύουν σε έναν και μοναδικό θεό υποτιμώντας τη φυλή των ανθρώπων που πιστεύουν στο Δωδεκάθεο, τα ερωτήματα και τα διλλήματα για το ποιος ή ποιοι κρύβονται πίσω από τα "θαύματα" πολλαπλασιάζονται. Ευχάριστο βέβαια παραμένει το γεγονός πως οι δικοί μας μύθοι και τα δικά μας ονόματα έχουν χρησιμοποιηθεί για το 80% της σειράς.
Ένα ακόμα μειονέκτημα, ίσως και το πιο ενοχλητικό, είναι η ανακολουθία στην τεχνολογική εξέλιξη. Ενώ υπάρχει η δυνατότητα άλματος σε κοντινές διαστημικές αποστάσεις (τα σκάφη εξαφανίζονται ξαφνικά και επανεμφανίζονται σε άλλες προαποφασισμένες συντεταγμένες!!), οι επικοινωνίες παραμένουν στα επίπεδα που γνωρίζουμε και σήμερα. Ασύρματα τηλέφωνα και ενσύρματα... Δεν γνωρίζω και πολλά από τεχνολογικά επιτεύγματα, όμως η λογική μου λέει πως μάλλον εδώ δεν υπάρχει ομαλή εξέλιξη σε όλους τους τομείς.

Μολονότι το "Battlestar Galactica" είναι επιστημονικής φαντασίας, στους δύο πρώτους κύκλους κυρίως τα γεγονότα αφορούν καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων όπως ακριβώς συμβαίνει και στο δικό μας κόσμο. Λίγες είναι οι μεταφυσικές πινελιές, οι όποιες ωστόσο δίνουν κι άλλη διάσταση στη σειρά.

Προτείνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις των διαστημικών ταξιδιών τη σειρά και όχι μόνο. Μέχρι να βγουν τα νέα και τελευταία 10 (;) επεισόδια, μπορείτε να αναζητήσετε τους τρεις πρώτους κύκλους στο διαδίκτυο, όπως και τα 10 πρώτα επεισόδια του τέταρτου κύκλου και 10 ακόμα webisodes (μικρά επεισόδια 4-5 λεπτών που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο) και αφορούν τον τρίτο κύκλο. Επίσης!!! Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως κυκλοφόρησε ένας πιλότος πριν την έναρξη της σειράς, ο οποιός χωρίζεται σε δυο μέρη και χωρίς αυτόν θα δυσκολευτείτε να μπείτε στο νόημα. Στον πιλότο παρουσιάζεται η επίθεση των Κυλώνων στις 12 Αποικίες των ανθρώπων του διαστήματος και η αρχή του ταξιδιού προς τον πλανήτη Γη.

Καλή ιδιωτική προβολή!

I want to believe!

Ok, είδα σήμερα και το "X-Files: I Want To Belive" και θα βάλω ένα 7,5 στην ταινία, γιατί το αξίζουν η Scully και ο Molder για όλα αυτά τα απίθανα επεισόδια που μας χάρισαν πριν μια δεκαετία και... To story ήταν καλούτσικο, γνωστή η σκηνοθετική άποψη του Chris Carter από τη σειρά και οι πρωταγωνιστές ήδη αναγνωρισμένοι. Το κακό ήταν πως δεν έδωσε τίποτα παραπάνω στην ιστορία των X-Files, μου θύμισε απλά ένα από εκείνα τα επεισόδια που έμπαιναν για να γεμίσουν τον εκάστοτε κύκλο. Θα προτιμούσα λίγο περισσότερο μυστήριο, μεταφυσικό και σασπένς -αν και είχε λιγουλάκι, δε λέω- και επίσης θα προτιμούσα λίγη καλή συνομωσία που τόσο μου έχει λείψει τα τελευταία χρόνια. Το μόνο που μου θύμισε τον παλιό καλό καιρό ―πέρα από τους δυο πρωταγωνιστές― ήταν η εμφάνιση προς το τέλος του Skinner και η αναφορά στη χαμένη αδερφή του Molder. Βεβαιά το τελευταίο είναι τόσο «πολυχρησιμοποιημένο» σαν δικαιολογία για όλες τις αναζητήσεις του Fox που με έχει κουράσει έδω και κάμποσες σεζόν.

Και μετά τα κινηματογραφικά νέα, να σας βάλω ένα τραγουδάκι να ακούσετε από το παρελθόν, γιατί μου ήρθε τώρα έτσι στο ξεκάρφωτο και θέλω να το μοιραστώ. Άντε, καλό σας βράδυ!!!

Scarlet
"Independent Love Song"
You could say this was an independent lovesong
It's nothing like to us what love meant to them
But that's not to say the love we
have isn't big or that strong
I'm doing it a different way
I'm doing it a different way

You might say this is another boring lovesong
To be together and forever be true
And so today it's much the same as it was then
I'm doing it a different way
I'm doing it a different way

I'll show you how to take me
Go down go down
And I'll show you how to turn me
Right on right on
And I'll show you how to touch me
Right on right on right on
Right on right on right on

Now it's fine that many men will look my way
And I'll take them home and let
them show me the way
And sure I'll like a few but I'll
leave the rest to play
I'm doing it a different way
I'm doing it a different way

I'm gonna show you how to take me
Go down go down
And I'll show you how to turn me
Right on right on
And I'll show you how to touch me
Right on right on right on
Right on right on right on

In a different way, in a different way
In a different way, in a different way
In a different way, in a different way

I'll show you how to take me
Go down go down me
And I'll show you how to turn me
Right on right on
And I'll show you how to touch me
Right on right on right on
Right on right on right on

You could say this was an independent lovesong
It's nothing like to us what love meant to them
But that's not to say the love we have
isn't good or that strong
I'm doing it a different way
I'm doing it a different way

The Dark Knight!

Εντάξει, ξέρω πως σας τα έχω πρήξει τώρα τελευταία με όλες τις ταινίες που βλέπω, αλλά γι' αυτήν την ταινία ειλικρινά δεν θα άντεχα να μην γράψω δυο λογάκια.
Σίγουρα πρόκειται για την καλύτερη ταινία Batman που προβλήθηκε ποτέ! Το σενάριο πανέξυπνο, με συνεχείς εξελίξεις και τη δράση στο φουλ! Εφέ που κόβουν την ανάσα και ήχος που πρέπει να απολαύσετε με όλες τις απαραίτητες πολυτέλειες και ανέσεις. Ο Christopher Nolan έκανε πάλι το θαύμα του! Και για όσους δεν τα πάνε καλά με τα ονόματα, ο κύριος σκηνοθέτης μας, έχει αποδείξει προ πολλού την αξία του με αριστουργήματα όπως: "Memento" και "Prestige", καθώς και την προηγούμενη ταινία του υπερήρωα "Batman Begins".
Αναμφισβήτητα, το καλύτερο part της ταινίας είναι η υποκριτική του Heath Ledger. Ό,τι κι αν γράψω θα είναι λίγο, και δεν υπερβάλω! Μοναδική ερμηνεία που ελάχιστες φορές έχουμε συναντήσει ειδικά από νέους ηθοποιούς... Ας αρκεστώ σε αυτό. Φυσικά, και τα υπόλοιπα υπερ-τεράστια υπερ-ταλαντούχα ονόματα του cast ήταν εξαιρετικά. Για ποιον να πρωτογράψω δεν ξέρω. Για τον Christian Bale που εξελίσεται σε έναν από τους καλύτερους νεαρούς ηθοποιούς του Hollywood; Για τους γνωστούς και μη εξαιρεταίους Morgan Freeman και Micheal Caine; (Απλά υποκλίνομαι στις αυτών μεγαλειότητες!) Ή μήπως για την ηθοποιάρα τον Gary Oldman; Αν και για τον τελευταίο να σημειώσω πως πάντα με συγκινούσε σε ρόλους κακών, παρά καλών. Το μόνο μικρό μικρό ψεγάδι που βρήκα στο cast ήταν η Maggie Gyllenhaal, που ενσαρκώνει τη Rachel, κι αυτό γιατί κάναμε αμάν να αντέξουμε την Katie Holmes στον πρώτο -καινούριο- Batman και πάνω που χαρήκαμε που την ξεφορτωθήκαμε, η παραγωγή επέλεξε για αντικαταστάτρια μία που της μοιάζει και μάλιστα είναι πολύ πιο άσχημη! Απλά έλεος...
Για την υπόθεση δεν θέλω να πω κάτι, για να μην χαλάσω το παραμικρό. Ένα τελευταίο θα γράψω και θα σας καληνυχτίσω.
Η ταινία ΤΑ ΣΠΑΕΙ, οπότε σπάστε κι εσείς τα ταμεία γιατί το αξίζει!!!

Βαθμολογία: 10!!!!

[REC] - όλα τα λεφτά!

[no spoilers - read free!]

Η πιο τρομακτική εμπειρία ήταν για μένα η παρακολούθηση αυτής της ισπανικής ταινίας. Δεν έχει περάσει πολύ ώρα που την είδα στο σινεμά και ακόμα ψιλοτρέμω... Μην το κοροϊδεύετε καθόλου, γιατί η ταινία πραγματικά είναι ό,τι πιο τρομακτικό έχω δει σε θρίλερ/σπλάτερ/τρόμου ή ό,τι άλλο θέλετε! Και πιστέψτε με, δεν είμαι από αυτές που τρομάζουν εύκολα!
Βέβαια ήταν μακράν επίσης η καλύτερη ταινία του είδους! Αν είστε φαν ταινιών από "Blair Witch Project" μέχρι "Resident Evil" και δε συμμαζεύεται... ΤΡΕΞΤΕ κυριολεκτικά στον κοντινότερο κινηματογράφο και ετοιμαστείτε για την απόλυτη εμπειρία φόβου! Προτιμήστε μια αίθουσα με πολύ καλή ηχητική κάλυψη, μεγάλη οθόνη και ελάχιστο κοινό! Δεν πρέπει τίποτα να σας αποσπάσει την προσοχή και είμαι σίγουρη πως θα την απολαύσετε όσο καμία άλλη. Δε θέλω να πω τίποτα περί της υπόθεσης και καλό θα ήταν να μην ψάξετε ούτε καν για φωτό στο νετ. Όσα λιγότερα έχετε δει ή ξέρετε (όπως εγώ που πήγα σχεδόν από ένστικτο) τόσο το καλύτερο.
Προσωπικά σε όλη τη διάρκεια ένιωθα πως είμαι μέρος του σκηνικού και τα ζω όλα από πρώτο χέρι μη περιμένωντας την παραμικρή εξέλιξη. Θα σας παραθέσω μόνο τις πληροφορίες και την αφίσα που δίνει το πρόγραμμα των Odeon, τα οποία προτιμώ τελευταία για τις εξορμήσεις μου στις αίθουσες με παρέα ή χωρίς.

Δύο ρεπόρτερ τοπικού καναλιού ακολουθούν μια ομάδα πυροσβεστών στη βραδινή τους βάρδια. Στόχος της live εκπομπής είναι να καταγράψει τις συνθήκες εργασίας των πυροσβεστών και τις καταστάσεις υψηλού κινδύνου που αντιμετωπίζουν στη δουλειά τους. Στην πρώτη κλήση που δέχονται, οι πυροσβέστες πρέπει να σώσουν μια ηλικιωμένη γυναίκα που βρίσκεται παγιδευμένη στο διαμέρισμά της. Όμως κατά τη διάρκεια της επιχείρησης κάτι πηγαίνει τραγικά στραβά... Αυτό που αρχικά έμοιαζε μια απλή επιχείρηση ρουτίνας γρήγορα μετατρέπεται σε εφιάλτη. Παγιδευμένοι μέσα στο κτίριο, οι πυροσβέστες και το τηλεοπτικό συνεργείο έρχονται αντιμέτωποι με μια άγνωστη και θανάσιμη απειλή. Κάτι μοχθηρό και δυσοίωνο εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα σε όλο το κτίριο...
Απλά ΔΕΙΤΕ ΤΟ!

Βαθμολογία: 10 με τόνο αν δεν το καταλάβατε!

Fringe: εντυπώσεις από τον πιλότο

Πριν λίγες μέρες παίχτηκε ο πιλότος της νέας σειράς που μας έρχεται από την Αμερική και αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στις 26 Αυγούστου φέτος. Δημιουργoί της είναι ο γνωστός πια J.J. Abrams, ο οποίος υπογράφει εδώ και μερικά χρόνια επιτυχημένες σειρές όπως τα "Alias" και "Lost", και οι Roberto Orci και Alex Kurtzman, υπεύθυνοι για τα σενάριο των "Transformers", "The Island", "Mission Impossible 3" και "The Legend of Zorro".
Μετά την προβολή λοιπόν του επεισοδίου υπ' αριθμόν 00 έχω να δηλώσω τα εξής και βγάλτε τα συμπεράσματα μόνοι σας:

• Πρόκειται για μια ακόμα περιπετειώδη σειρά, με σασπένς, μυστήριο και συνεχόμενες εξελίξεις/ανατροπές.
• Δυστυχώς καμία ανατροπή στον πιλότο δεν ήταν πρωτότυπη.
• Η υπόθεση εξελίσσεται γρήγορα και αφορά μια ―όμορφη παρεμπιπτόντως― πράκτορα του FBI, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια παράξενη μόλυνση και ένα περίεργο αεροπορικό συμβάν.
• Ακόμα μια δωρεάν (;) διαφήμιση για το "σώμα" κι ακόμα μια ιστορία που ξεκινά σε αεροσκάφος... Όσο και να προσπαθούν να μας φοβίσουν, εγώ θα συνεχίσω να ανεβαίνω σε αεροπλάνα. Μήπως οι αμερικάνοι εμμέσως θέλουν να βάλουν στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας τους τη φοβία για τα υπερατλαντικά ταξίδια; Λέω τώρα... Ωστόσο, τα αεροπλάνα παραμένουν και με διαφορά το πιο ασφαλές μέσο για να ταξιδεύει κάνεις (και το πιο γρήγορο).
• Ένας τρελοεπιστήμονας με φοβερές γνώσεις και ο γιος του θα βοηθήσουν την πράκτορα να τα βγάλει πέρα ή να τα μπλέξει ακόμα περισσότερο.
• Κι εδώ χάσαμε την πρωτοτυπία, ωστόσο ο μπαμπάς είναι εξαιρετικός ηθοποιός. Όσο για το γιο... Τον γνώρισα στο "Dawson's Creek" και τον είδα πάλι πρόσφατα στο "Shutter" (αυτό πάλι με εξέπληξε ευχάριστα, πειράζει;). Ο Joshua Jackson αν και όχι ιδιαίτερα συμπαθής σε μένα, μάλλον τα πάει καλά εκεί πέρα και οι προτάσεις για δουλειές πέφτουν βροχή. Για να είμαι ειλικρινής, θα προτιμούσα κάποιον άλλον στο ρόλο του.
• Προσπαθώντας να αποφύγω την αποκάλυψη κάποιου στοιχείου που θα σας το χαλάσει, θα πω μονάχα πως συνωμοσίες, πλεκτάνες με μεγάλες εταιρείες, πλουσίους επιφανείς ιδιοκτήτες αυτών και υπεράνω υποψίας άλλους υπάρχουν και σε αυτή τη σειρά. Αυτό φυσικά δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού είναι ένα από τα κλισέ που πουλάει και συνεχίζει να μας αρέσει.

Θα περιμένω τον Αύγουστο να δω τα πρώτα επεισόδια για να αποφασίσω αν αυτή η σειρά θα με «κρατήσει» για καιρό ή όχι. Μέχρι στιγμής απλά τη βρήκα ενδιαφέρουσα. Αν και έχει εμφανείς επιρροές από "X-files", δε θα έμπαινα καν στη διαδικασία να συγκρίνω... Ελπίζω μόνο η συνέχεια να είναι πιο ευρηματική.


Σ.Σ.: Τα 10 εκατομύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν για τον πιλότο αυτό, φαίνεται πως δεν ήταν αρκετά για να με εντυπωσιάσουν. Κρίμα...

"Το Συμβάν": η νέα ταινία του Shyamalan

Μόλις γύρισα από το cinema της γειτονιάς μου, που έχω την τύχη να μην είναι μια ξεχασμένη αίθουσα στη δεκαετία του '70 με βελούδινες πολυθρόνες και αντιπαθητικούς μεσήλικες (κόβω και μερικά χρονάκια) θαμώνες. Η νέα ταινία του σκηνοθέτη των "Sixth Sense", "Unbreakable", "Signs", "The Village" και "Lady in the Water" έκανε πρεμιέρα μόλις σήμερα -παγκοσμίως αν δεν απατόμαι- και φυσικά δε θα μπορούσα να παραλείψω να τη δω.


Ο Μ. Night Shyamalan είναι ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης που μας απέδειξε το ταλέντο του τόσο στο σενάριο όσο και στη σκηνοθεσία με το ντεμπούτο του την «Έκτη Αίσθηση». Έκτοτε, αν και έβγαλε ακόμα 4 φιλμ δεν κατάφερε να πείσει πολλούς πως δεν ήταν απλά άλλη μια φούσκα του Χόλυγουντ. Όταν δε, η προηγούμενη απόπειρά του με την «Κυρά του Νερού» να μας καθυλώσει απέβει άκαρπη, τότε οι πλειοψηφία πίστεψε πως δε θα ξαναβλέπαμε κάτι αξιόλογο από τον συμπαθέστατο Ινδό. Εγώ πιστή στο ταλέντο του και δύσκολα κατακρίτριά του, περίμενα αυτήν την ταινία του εδώ και καιρό. Στην αρχή δεν ήξερα τι θα έβγαζε, πότε και αν φυσικά, αλλά μετά μια αφίσα στους διαδρόμους του cinema κι ένα trailer λίγο πριν την προβολή κάποιας άλλης ταινίας με έκαναν να ανυπομονώ για τις 12 Ιουνίου. Και ευτυχώς δεν απογοητεύτηκα καθόλου με αυτό που είδα!
Το «Συμβάν» σε αρπάζει κατευθείαν από τα μαλλιά και σε κολλάει στην καρέκλα σοκαρισμένο από τα πρώτα πέντε λεπτά. Άκρως ρεαλιστικό, ωμό και ταυτόχρονα μυστήριωδες και ατμοσφαιρικό, δημιουργεί στο θεατή την ανάγκη να δει παρακάτω και να μάθει περισσότερα για το τι συμβαίνει τέλος πάντων κι όλοι καταλήγουν νεκροί με τη δική τους μάλιστα θέληση. Απ' την αρχή μπολιάζει το φόβο με την απορία και τη φρίκη με την αγωνία μέσα σου. Άλλωστε, μιλάμε για ένα πρώτης τάξεως θρίλερ, με υπέροχη μουσική επένδυση, χάρη στον James Newton Howard υπεύθυνο για το soundtrack σε δεκάδες κορυφαίες κινηματογραφικές επιτυχίες και όλες τις προηγούμενες ταινίες του Shyamalan. Αρκετά καλή ήταν επίσης η ερμηνεία του πρωταγωνιστή, Mark Wahlberg, ο οποίος χάρη στο ιδιαίτερο χιούμορ του συγγραφέα, που κρύβεται εδώ κι εκεί κατά τη διάρκεια της ταινίας, ήταν πέρα από απολαυστικός στο ρόλο του κι αρκετά συμπαθητικός.

Οπότε, παιδάκια μου, αν δεν ξέρετε τι να κάνετε ένα από τα επόμενα βράδια, πάρτε την καλύτερη παρέα σας μαζί και δείτε αυτήν την ταινία, εάν κι εφόσον φυσικά γουστάρετε τα ατμοσφαιρικά θρίλερ.
Εγώ... αν και είχα δωρεάν εισιτήριο απόψε, θα πλήρωνα χαλαρά για να την ξαναδώ!
 

Το ξέρατε ότι:
ο σκηνοθέτης, ως άλλος Hitchcock περνάει πάντα μια βόλτα μέσα από τις ταινίες του; Σε μικρούς πάντα ρόλους... Δυστυχώς, δεν κατάφερα να τον εντοπίσω σε αυτή... Λέτε να ήμουν τόσο προσυλωμένη που να μου διέφυγε έτσι απλά;

Mερικά νέα...

Ξέρω πως έχω σχεδόν ένα μήνα να γράψω μια λέξη, αλλά -χωρίς να θέλω να αποφανθώ των όποιων ευθυνών μου γι' αυτό- φταίνε οι ξένες σειρές που με έχουν κάψει εντελώς τους τελευταίους μήνες. Πρώτα κόλλησα με τους "Heroes", πέρσυ το καλοκαίρι, μετά χάθηκα με τους «Αγνοούμενους» και τώρα με πήρε η μπάλα πάλι με το "Prison Break". Αφού ξεμπέρδεψα με τους 4 κύκλους του "LOST" μέσα σε 2-3 μήνες περίπου, έπιασα να δω τι ψάρια πουλάει αυτή η πολυαναμενόμενη απόδραση του Michael και της παρέας του. Αν και οι απόψεις διίστανται γι' αυτό το tv show, προσωπικά το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον αφού μου θύμησε πολύ την ταινία «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουρθ» (Shawshank Redemption - 1994) που βασίζεται σε βιβλίο του Steven King και δεν παίζεται με τίποτα! Γι' αυτούς που το περιφρονούν να πω πάντως πως λίγο πριν το τέλος του πρώτου κύκλου και στον δεύτερο πια (μέχρι εκεί έχω φτάσει προς το παρόν) η σειρά τα σπάει!

Πάμε σε ένα άλλο νέο τώρα, που δεν έχει να κάνει με εμένα αλλά με μια κυρία -βασίλισσα, παρακαλώ- της ποπ. Ο λόγος για τη Madonna φυσικά, που σήμερα άκουσα στο ραδιόφωνο πως θα έρθει επιτέλους στη χώρα μας για μια συναυλία στις 27 Σεπτεμβρίου 2008! Μάλιστα οι προπωλήσεις εισιτηρίων θα ξεκινήσουν σύμφωνα πάντα με το σταθμό στα τέλη Ιουνίου!
Περιττό πιστεύω να πω πως θαυμάζω αφάνταστα αυτή τη γυναίκα -άσχετα με τα όσα έχει στο παρελθόν κάνει- εφόσον συνεχίζει να είναι στην κορυφή μετά από τόσα χρόνια καριέρας και να έχει και κορμάρα όπως πάντα άλλωστε!

Δύο άτομα έλεγα από μικρή πως θα τρέξω να δω από κοντά όταν με το καλό έρθουν στην Ελλάδα. Το ένα είναι η Madonna και το άλλο -που ήδη είδα σε παράσταση- είναι ο David Copperfield. Οπότε, στα τέλη του Σεπτέμβρη θα έχω εκπληρώσει αυτήν την παιδική επιθυμία και λαχτάρα να δω και τους δυο live. :)

Χαιρετώ σας με ένα μικρό time machine της θεάς, γιατί ο χρόνος την έχει ξεχάσει φαίνεται!!

1988


1999


2008

Χάθηκα! [Πειράζει μπαμπά;]

Πειράζει που... αγνοούμαι κι εγώ τώρα πια; Που έγινα LOST addicted εν μία νυκτί;

Εντάξει, το ομολογώ· άργησα 3-4 χρονάκια να δω ένα ―τουλάχιστον― επεισόδιο της πολυσυζητημένης σειράς, αλλά δεν πήγαινε άλλο! Αν και μόλις στο δέκατο τρίτο επεισόδιο της πρώτης σεζόν (πφ... έχω ψωμίιι ακόμα) οφείλω να παραδεχτώ πως μου άρεσε πολύ ό,τι είδα μέχρι στιγμής.
Πολύ καλό σενάριο, καλές ερμηνείες, εξαιρετική σκηνοθεσία και φυσικά υπέροχη φωτογραφία! Μπράβο στους δημιουργούς της σειράς, λοιπόν.

Ελπίζω να μη με πάρει πολύ καιρό να ολοκληρώσω τους τρεις πρώτους κύκλους, μπας και «πιάσω» την επικαιρότητα...

Αχ... Πορώθηκα πάλι... (Next!)